Meanderende Eider en Nieuwe Problemen
- David vdW
- 27 jul
- 2 minuten om te lezen
Wat begon als een heerlijke voortzetting van onze reis, is helaas geëindigd met een flinke tegenvaller. Maar laten we bij het begin beginnen!
Na de avonturen op de Waddenzee hebben we een paar dagen intens genoten van het meanderen over de Eider. De rivier kronkelde prachtig door een werkelijk schitterende, natuurlijke omgeving. Het was een heerlijk rustpunt, ver weg van de drukte, precies wat we nodig hadden. We vonden een vredige plek in Lexfahre
om even op adem te komen voordat we de volgende etappe aandurfden: het Noord-Oostkanaal richting het Oosten.
Noodlot Slaat Toe: Witte Rook!
Eenmaal op het Noord-Oostkanaal leek alles goed te gaan. De zon scheen, Zina gleed gestaag door het water.
Maar na enkele uren begon het drama: de motor begon wit te roken. En dat werd alleen maar erger en erger. Paniek! Dit was duidelijk geen goed teken.
Na de sluis besloten we zo voorzichtig mogelijk door te varen naar de haven van Laboe.
Waarom Laboe? Omdat we wisten dat daar een goed uitgeruste scheepswerf aanwezig is. Een slimme zet, zo bleek. De vriendelijke havenmeester ving ons op en zorgde ervoor dat we een ruime plaats konden innemen. Hij verzekerde ons dat we ons geen zorgen hoefden te maken over de ligplaats zolang we moeten wachten op de herstelling. Dat scheelt alweer een heleboel stress!
Een Bittere Pil: Foutieve Installatie
Na drie lange weken in Laboe , met testen en aanpassingen tot het helemaal ontmantelen van de cilinderkop, kwam dan eindelijk het rapport: de motorkoeling heeft het begeven door terugloop van zeewater in de uitlaatcollector. Alle cilinders zijn aangetast en cilinder 1 is dood. En de oorzaak? Dit blijkt veroorzaakt door een foutieve installatie bij het inbouwen van de motor.
Ik had de moed al bijna opgegeven, en begon zelfs aan mezelf te twijfelen. Heb ik wel de juiste materiaalkeuzes gemaakt? Heb ik geen verkeerde zaken laten inbouwen? Een dode motor na slechts 150 uur? Maar gelukkig was dat het dus niet. Het ligt helemaal niet aan gebrekkig materiaal, maar aan slechte technische begeleiding van de mensen die aan de motor gewerkt hebben.
En dat doet pijn. We hebben iedereen vertrouwd, en nu dit. We hebben vijf jaar lang gewerkt en gespaard om deze trip van vier maanden te kunnen doen. De financiële schade is hopelijk voor de verzekering van de betrokken partijen, maar wat met ons verlies? De gemiste tijd, de verbroken droom op dit moment...
We wachten nu op de beslissing van de importeur over hoe het verder gaat. Het is onzeker, en onze reis verder zetten is er voorlopig niet bij. Houden jullie hoop met ons mee?
Opmerkingen